seni düşünüyorum benzersiz
hüznünü ve yalnızlığını
.
hep bir konuşmuşluğun vardı oysa ayrıntılarda
boyanmayacak bir ülkenin ortasındasın
.
alnından öptüğüm o çıplak gecede
orada saplandı sesin
vatanına dair evlerin arasında
.
dönsün umutlarım
çarpsın yüreğine yüreğim
.
ağla / ağla yurdumun sevgili yoksul kızı
umudun gözyaşını döküyor nasırlı ellerin

Gün doğmadan
Deniz daha bembeyazken çıkacaksın yola
Kürekleri tutmanın şehveti avuçlarında
İçinde bir iş görmenin saadeti
Gideceksin
Gideceksin ırıpların çalkantısında
Balıklar çıkacak yoluna karşıcı
Sevineceksin
Ağları silkeledikçe
Deniz gelecek eline pul pul
Ruhları sustuğu vakit martıların
Kayalıklarındaki mezarlarında
Birden
Bir kıyamettir kopacak ufuklarda
Denizkızları mı dersin, kuşlar mı dersin
Bayramlık seyranlar mı dersin, şenlikler cümbüşler mi
Gelin alayı, teller, duvaklar, donanmalar mı
Heeeey
Ne duruyorsun be at kendini denize
Geride bekleyenin varmış aldırma
Görmüyor musun her yanda hürriyet
Yelken ol, kürek ol, dümen ol, balık ol, su ol
Git gidebildiğin yere

HÜRRİYETE DOĞRU... O. VELİ KANIK

.....
ey sevdam! uzak ülkenin çocukları da kucakladılar yağmuru, kar'ı ve güneşi ben de senin için şiir'i ve belki de promete
aaah ama neyleyim ki yalnızca seni mi yoksa.
oysa ihanete uğrayan çocukları
onlar belki de hiç görmediler denizi, belli ki
hiç göremeyecekler denizi hani diyorum ki artık
bende görmesen ama çok istiyorum biliyorsun
yağmurlu geceyi, çünkü ölüme yakındır zamanım.
onlar hüzünsüz göçüp gittiler gülerek
uzak yıldızlara, dağlar boyu dirildiler, sonra
şafakla dirildiler, aurora'yla 1. geldiler
kar altındaydı onlar düşleriyle birlikte
ellerim uzak dokunamadım
göğü seyrettiler omuzlarında mavzerle
elleri yakın dokundular bana
beethoven'ı senfonilerde dinleyemeden yiğit gittiler ölüme
oysa sen ihanetin pençesindeydin mavi umutların İntiharında
oysa ben
güneşe koşmayı
yıldız saymayı değil
seni somut sevdim
çünkü ben
adı konmamış çocukların kavgalı gözlerindeyim
bu yüzden mutluluğun tadındayım hâlâ.

Kemal Taştekin "Düşlerim Ve Senin İçin Yitirdim Gecelerimi"

random comment #24) *seared* You have been seared

SONRA BİRGÜN

I.(Önce çocuklar ağlar)
Ansızın bir yıldız kayar
ve dilek tutar çocuklar
-Babam sızmasın artık
-Uçurtmam bulutlara takılmasın
-Kırmızı pabuçlarım olsun
ve annem bulutlar gibi ağlamasın.
Ansızın bir yıldız kayar
ve ağlar çocuklar.
Dilekleri tutuklanmıştır
gözleri mahmur,
elleri yorgun,
düşleri sürgün kalmıştır.
Ne inatçıdır yaşamak için çocuk,ne de yaşat-maktadır inatçılığını. Kağıttan gemileri batar birgün,masalları kahramansız kalır. Çünkü büyüsü bozulmuştur düşlerin ağlayınca ve yollar düş olmuştur gülümserken atlıkarınca.

Gülmek sana bahşedilmedi
gülmüyorsun çocuk
ve keşfedilmedi uslanmak
uslanmıyorsun.
Gitmek hala ‘döneceğim’ demekse
ve hala oyun bozan çocuksa en güzel çocuk,
oyunu giderken bozuyorum
kızıyorsun.
Çünkü, ne büyümesini istedim kuzuların
ne gökyüzünün ıslanmasını
yani ağlamasını çocukların

oysa yaşamak beyhude yolculuktur.
anladım ki, bir çocuk ağladıkça çocuktur.



II-(Birgün anneler bekler)

Birgün büyüdüm sanır çocuk
kuşanmadan gökkuşağını
seyretmeden kırlangıcı
siste yorgun yolcudur
siste yalnız yabancı.

şimdi bir kuş yuvasında yalnızdır
bir oğul anasında
bir ana sılasında yalnızdır.
Özünde gurbet de sıla da bir başına
yalnızlıktır
yalnızlıktır!




...ve ben kuzuların büyümesini kabul edemeden
kuzuları büyümeyen ülkeler hayal ederim ve bu-
nu gizlerim.Gizlenmiş hayallerimde rüzgarlar sey-
reder,ülkeler beslerim.

Birgün gizli özlemler alevlenir. Kimse masallarını
bile böyle gizlememiş, hiçbir şeyden masalsızlığı
kadar gizlenmemiştir ve birden körüklenir; dağ
özlemi,dağlar özlemi.

şimdi gençlik geride,
Umut özlemektedir.
ve bir anne bekledikçe annedir.


III-(...derken aşk girer araya)

Savaşan aşkı silaha eklesin ve gözlerini ağ-
lamadan hakeden gelmesin desen de, ne dağ-
lar çiçeklenir ne bir demet umut verir dağ çi-
çeği.


Öykünü eklersin
insanlığın öyküsüne.
şarkıların öksüz,
şiirlerin yarım kalır
bir garip sürgündür yüreğin
özlemlerin tutuklu
anıların göçmen kalır.


şimdi düş umutlusu yarınlar düş kırgını
dünlerden gebeyse özleme
özlemek bahardır
özlemek umuttur
aşktır özlemek
ve sen, baharın ilk harfi
umudun cümlesi
aşkın alfabesi sen
beni yazıyorsan mısra diye
şiir diye okuyorsan orda
aşkın ihtilali bu,ihtilalden eylüller sonra.



IV-(Sonra birgün ayrılık başlar)

Birgün küser de insan
darmadağın aşklara
ve yalnız yamaçlara
o zaman özlemek gizlemektir yaşananı
yani darmadağın olanı.
Belki artık bir nehir deltasını özler,
bir yaprak güzünü,
bir yağmur yeryüzünü
ve ben yanıma bir kentin kayıp çocuklarını alıp
Seni özlerim.

Verimsiz toprakları ve kuruyan yaprakları düşün.
Düşün ki, bıksın artık yere düşmekten. Şimdi üşü-
mekten bıkmamış bir sokak çocuğunun hayalleriyle
süslüyorum seni ama sen korkuyorsun süslenmek-
ten



Ancak gitmek bu yağmuru dindirmez ve din-
lemez fırtına sözümüzü.Çünkü ben kendi sür-
günümde seni biriktiren bir ıslak dalsam,yağ-
murumsun ve sen rüzgar evet esiyorsun ama
henüz bizi üşütmeyi haketmiyorsun.

gitme!
gitmek bu mevsimde erken ölmektir
ve hala göçmenken kuşlar, bana düşen
beklemektir!
beklemektir!

/Çünkü hayat beklerken koşu
Çünkü aşk taammüden telef/

Zafer Ekin Karabay

Kış geliyor
elim yaprak altında
es ey bad-ı semen
çatlak bedenime çarp kalbimi harmanla
gencelmiş tarih kabartmalarının haklılığı aşkına
beni kendime gebe bırak

kış geliyor
otobüs ne kalabalık

yaslan bana yeryüzü ağacı
dikili gövdenin üretkenliği için
çıldırtan bir gübre mi arıyorsun
kökünü toprağımda dene

kış geliyor
koru gövdemi pardösüm

ağzıma konacak kışlarım nerde
tutsana elimi canikom tarih tekerrürden ibaretmiş
Miş bir geçmiş zaman failiymiş
ey beşeriyet beni beş iftarda öp

şair olmak kolay değil yavrum
uzvun o kadar güzelken
bir yanda yaş ağaca balta vuran çokluk
bir yanda kanımı azdıran bokluk
beni artık hücre çoğaltmaktan da yargılarlar
zahir