Seni sevmek, askin ugruna, ama senden izinsiz, baska bir kentteki hayatimi sifirlayip, yasadigin kente, yasadigin gögün altina, islandigin yagmurlarin altina gelip yerlesmekti. Senden baska, bu koca kentte bir basinalik ve kimsesizlikti seni sevmek... Sokaklarda tek bir tanidik simaya rastlamamaya alismakti güçlükle... Hücrelerimle beraber çogalan askini özgürce ve sinirsizca yasamak için ailemin sefkatli ve anlayisli kollarindan siyrilip kanatlanmak, yillanmis can dostlarin sevgisini çok uzaklarda birakmakti...


Seni sevmek, yalnizligin soguk kollarindan biraz olsun siyrilip, nefes alabilmek için geceleri saatlerce tek basima Beyoglu'nun karanlik sokaklarinda kalabaligin soluguyla isinmaya çalismakti. Hiç tanimadigim insanlarin yüzünde senin yüzünü aramak, onlarin kaybetmis, umutsuz hayatlarinda yarali geçmisinin ve çocuksu düslerinin izlerini sürmekti...


Seni sevmek, bu kentin tozlu, soluk isiklari ruhumu isirirken, ayni gecenin yildizlari altinda seni deliler gibi özlemekti... O geceyi de kollarinda geçirebilmeye seni ikna edebilmek için saatlerce sokaklarda dolasip, barlarda, kahvelerde oturup eve dönüsünü beklemekti... Bazen bu bekleyislerin sonu, yorgun düsmüs bedenimi sürükledigim evimde, o gece bir baska kadinin yaninda uyumana aglamak olurdu sabaha kadar... Ertesi gün bir sizofren gibi, hiçbir sey olmamis gibi tekrar seni sevmeye koyulurdum...sasirirdin.


Çünkü, seni sevmek direnmekti sevgili... Güçsüz olani acimasizca yokeden bu kentin hoyratligina ve senin için artik inanmaktan çoktan vazgeçtigin, yasadigin hayalkirikliklariyla çok uzun zamandir kaybettigin o ask duygusunun gerçekliginin canli ispati olmaya direnmekti... Kalbine inançla ask tohumlari ekmekti seni sevmek... Sevmek o yitirdigin ask sarkisi adina sana umut vermekti...


Seni sevmek, ait oldugun gökyüzünde seni özgür birakmakti... Koparmamakti kanatlarini... Ruhunun ve kaleminin tek besin kaynagindan, baska sevgilerin siirine ekledigi misralardan kiskançlikla seni mahrum etmeye yeltenmemekti...


Sevmek, ruhumun tek sahibi olan seni sahiplenmemeye kanaya kanaya razi olmakti... Çocuksu bir saflikla tek vazgeçemeyeceginin ben olduguma kendimi inandirarak, hayatina boyun egmekti...

''CansuSevim "Cansu" Loving - 14 years, 3 months ago

Bir tek senin görebileceğin bir yerden
Sana gülümsüyorum...
Onların duydukları kahkahalarım değil
Aşkı tarif gerekirse sana
Anlatayım
Aşk ne biliyor musun
Benim sana yaşadığım,
Senin durmadan üstüne bastığın...
''CansuSevim "Cansu" Loving - 14 years, 3 months ago

"Hemen hemen her insanın hayatında "SON"lar vardır... Herkesin bir çiçeği solmuş bir aşkı bitmiştir...
Ve hiç bir son gözlerden akan yaşları hak etmemiştir...

Sen veya o... Biri mutlaka bırakmıştır aşkı savunmayı, biri sevmeyi mutlaka fazla görmüştür... Kimse severek ayrılmaz... Hiç bir etken severek ayrılmaya sebep olmaz... "Severek Ayrılanlar" yalandır... Mutlaka birşey sevginin önüne geçmiştir ve aşk bitmiştir...
Ve kimsenin gözyaşı biten bir aşkın arkasından dökecek kadar değersiz değildir... Bitmişitir çünkü birşeyler, duygular özelliğini kaybetmiştir...

Eğer "AŞK" bittiyse;
- Ağlamayın,
- Öc almaya çalışmayın,
- Resim, hediye, mektup, mesaj, Vs... Ona dair hiç birşey bırakmayın,
- Kendinize dönün, yalnızlığınızı sevin ve onu yaşayın...


"Dağlar Ayağınıza Gelirken, Taşlara Yalvarmayın..."


Peki sizce, biten birşeye gözyaşı dökülür mü? Bu kadar değersizmidir gözyaşlarınız?
''CansuSevim "Cansu" Loving - 14 years, 3 months ago

Zamanla geçmişi özlüyorum

biraz çocuk olmayı

biraz affedilmeyi

biraz günahsız olmayı,

bağışlanmayı korkmamayı ölümden korksam da unutmayı,

karanlığın konuştuğu noktada bir annenin bağrına sığınmayı

çiçeği olmayı yeryüzün

hayaller biriktirmeyi naz provalarını özledim...



Kim demiş ‘yaş otuzbeş yolun yarısı’

hemşerim belki de sonundayız yolun

belki de derin bir uykudayız

ama bu dehlizlerde unutulmuş da değiliz

çocuk gibi bakmayı hayata

masum olmayı her hatada

kaybetmemeyi...

sevginin tadını tüm renklerin güzel olduğunu bilmeyi özledim !!



Zamanla küçüldü hayatlar

büyüdükçe çöl oldu boşluğumuz

ihanetin varsıl dokunuşunda karardı yeryüzü

çoğaldı bir ateşin alevi

sonsuza akan gözyaşlarıyla kirletmişiz yeryüzü mescidini ,

gökyüzünün doğurganlığı susmamız için



söz vardır yaralar adamı

söz vardır karalar adamı

söz vardır sarar yaraları

insanı adam kılan sözler de vardır !



Filizlendi içimdeki saklı tohum,

mevsim sonbahar,

hiçbir şey sevda kadar eski değildi bu coğrafyada

sonra sevdalar da kirlendi yeryüzü bataklığında

binbir rengiyle gülümserken

bir şehir en solgun renkleriyle ağlar şimdi

Beyrut ve Filistin toprağa koşarak gelen yağmurlar neden yumuşatmaz kan fışkıran yürekleri



Aynalara yansıyan bu ben değilim

kalbi kırık bir kentin ellerinden tutmayı

içimizdeki boşluğu doldurmak için

nefes olmayı bir isyanın kıratına binip gitmeyii

sormak içindir hepsi yılların ve yıkımların hesabını



yıl 2010

zamanla geçmişi özlüyorum

biraz çocuk olmayı biraz affedilmeyi

biraz günahsız olmayı,

bağışlanmayı

korkmamayı ölümden

korksam da unutmayı özledim

hiç göremedim ama dosta huzur düşmana güven verenleri muhabbet fedâilerini özgür kuşların sesini can verenleri dünyanın damarlarına kurşun yerine gül saçanları şafağı baharı daha çok özledim



Yaşım yirmi altı

meçhul vaktin kalbinden geçiyorum ömrün

yazgının en bilinmeyen noktasında ayaklarımızın altında depremler geçiren bu çağda sesleri susturulanlara ses olmak için yolun başındayım daha biliyorum ...
''CansuSevim "Cansu" Loving - 14 years, 3 months ago